ارزیابی پتانسیل‌های بالقوه ژئوتوریسم در منطقه اورامان با استفاده از روش رینارد

منطقه اورامان، در فاصله 75 کیلومتری جنوب شرق مریوان، به دلیل داشتن پدیده‌های کمتر معرفی شده‌ طبیعی و ژئومورفولوژیکی از جمله اشکال کارستی، فرسایشی، زمین‌شناسی و ژئومورفولوژی فراوان، می تواند از مناطق ژئوتوریسمی به حساب آید، که در صورت شناسایی بیشتر، پتانسیل تبدیل شدن به قطب گردشگری را دارد. این لندفرم‌ها به عنوان چشم انداز، دارای ارزش‌های اکولوژیکی، زمین‌تاریخی، ژئومورفولوژی، زیبایی-شناسی، علمی، تاریخی- فرهنگی و اجتماعی- اقتصادی بوده که به واسطه ادراک انسان از عوامل نامبرده تعریف می‌شوند. در این پژوهش از روش ارزش علمی و ارزش افزوده به منظور شناسایی پتانسیل‌های ژئوتوریسمی منطقه استفاده شده، به ارزش‏گذاری برخی از مکان‌های ژئومورفولوژیک از جمله ناهمواری‌های شاهو (با لندفرم‌های کارستی و ژئومورفولوژیکی)، آبشار یا چشمه‌ بل، رودخانه سیروان، لندفرم‌های ژئومورفولوژیکی (سیرک‌های یخچالی، سولی فلکسیون، غارها)، معماری سنتی روستا، جاذبه‌های فرهنگی و اجتماعی اورامانات پرداخته شده است. امتیاز ژئومورفوسایت‌های منطقه در دو ارزش مهم علمی (بازسازی عناصر پالئوژئومورفیک، پالئوکلیما)، و ارزش افزوده (ارزش فرهنگی، تاریخی، زیست محیطی، اقتصادی و زیبایی شناختی)، بین صفر و یک در نظر گرفته شده است. با توجه به بررسی ژئوسایت‌ها و مقایسه امتیازات بدست آمده می توان چنین نتیجه گرفت که ارزش علمی لندفرم‌های مورد نظر از ارزش افزوده آن ها، بیشتر بوده است.